Op naar het volgende avontuur

Hoi Allemaal,

23 april 2016, 23.30 uur is het moment dat ik mijn laatste verhaal schrijf (voor nu). Het heeft even geduurd voor er weer eentje kwam, maar dat komt omdat ik het te druk had met genieten van mijn mooie leventje in Melbourne. Het is bizar dat het echt zover is. Ik weet nog als de dag van gister dat ik stiekem durfde na te denken om misschien ooit als au-pair te gaan werken.

Een halfjaar later en het is alweer voorbij. Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze om dit avontuur aan te gaan en ik heb een fantastische tijd gehad. Ik ben onderdeel geworden van een hele nieuwe familie en heb geweldige vrienden eraan overgehouden. Ik heb enorm veel geleerd en nu is het tijd voor mijn volgende avontuur. 'Lisa, wat is je plan?' 'Nou ik ga werken als au-pair in Melbourne voor 6 maanden en daarna is het nog niet zeker. Misschien kom ik dan naar huis of misschien een maandje reizen daarna?'. Dat maandje zijn er 3 geworden en de twijfel om direct naar huis te gaan is er ook niet meer. Het is een fantastisch land met ongelofelijk mooie natuur en vriendelijke, sociale mensen. Ik voel me helemaal thuis is het land down-under, maar natuurlijk kan ik mijn lieve vrienden en familie in Nederland niet missen.

Mijn tijd met the Rice family hebben we mooi afgesloten met een weekje naar Surfers Paradise in the goldcoast. Dagje movieworld, seaworld en samen naar het strand. We verbleven in het mooiste en meest luxe appartementencomplex. De auto werd voorgereden wanneer we wegwilden en ik kon op mijn vrije avondje relaxen in het zwembad en het bubbelbad.

Ik had heeeeeel veel om te vertellen in mijn laatste verhaaltje, maar helaas daar is wat tussengekomen. Ik eindig namelijk met het begin, want zoals ik in een van mijn eerste verhalen vertelde was mijn telefoon en laptop kapot gegaan. Daar heb ik even later mijn'nieuwe' koffer aan toegevoegd. Om het verhaal dan maar compleet te maken is mijn aussie telefoon de afsluiting van deze reeks technologie die het mij moeilijk wilde maken. Door mijn poging om het te fiksen, ben ik mijn notities kwijtgeraakt, maaaar ik wilde jullie de volgende momenten niet ontnemen. Ik ben namelijk dadelijk 9 maanden van huis, maar vergeet vooral deze 'klunzige'

meid uit Asten niet.

- In het kader van de voorgaande reeks wil ik even laten weten dat ik op mijn ALLERLAATSTE dag en mijn ALLERLAATSTE keer strijken, het strijkijzer liet vallen.......... (Geen paniek, hij doet het nog.. en mijn paniek was onnodig, want na het opbiechten bleek de kapotte hendel, al kapot te zijn pfieeej lucky me)

- Samen uiteten met Richard, Sophie en de kids. Ik ging voor een lekkere pasta 'wil je er wat peper op?' 'Ja graag'. Nou daar ging de pepermolen. Ik dacht nog 'Jeetje ik wist niet dat je zoveel peper op eten moest doen wil je het lekker maken......' Tot dat mevrouw vragend naar me keek en vroeg ik genoeg had. 'You had to say stop'.
Daar zat ik dan met moeite mijn pasta op te eten.

- De golven in Surfers paradise waren voor mij echt iets nieuws. Heel erg gaaf en heel erg sterk haha. Richard liet even zien hoe je moest bodysurfen. 'Gewoon duiken wanneer er een golf aan komt, dan drijf je zo mee naar het strand'. Ik heb de zee van boven en onder en links en rechts gezien en vond het meer zandhappen dan bodysurfen.... maar goed 'Ik heb gebodysurft

- Over mijn richtingsgevoel hoef ik niemand iets te vertellen waarschijnlijk, want die heb ik niet. Dat is ook wel weer gebleken... Ik denk dat ik mijn beroep gevonden heb en een boek ga schrijven: Verdwaald in het winkelcentrum. En dat boek bestaat dan uit minstends 3 delen.

- Ohjaook een leuk onderdeel voor in mijn boek over winkelcentrums.Ik was lekker shoppen met mijn vriendinnen toen er een knappe aussie hunk ons hielp bij de pashokjes. Nonchalant hing ik tegen de deur van het pashokje toen we aan de praat raakte....
Had er niemand verteld dat het pashokje NAAR BINNEN openging.
hihi

Over vriendinnen gesproken. Ik heb een heeerlijke tijd gehad en heb genoten van elk weekend samen. We hebben hele leuke feestjes gehad en de mooiste (en grappigste) herinneringen samen van ons leventje in Melbourne.

Op naar het volgende avontuur

Dan is het nu wel zo ver om te vertellen wat mijn volgende avontuur gaat worden. Morgenvroeg vlieg ik naar uluru voor een tour van 4 dagen. Onbekend, spannend en benieuwd met welke groep ik op pad ga, maar ik kijk er heel erg naar uit om in the middle of nowhere in mijnswag (zoek maar eens op, google weet alles) onder de, blijkbaar prachtige, sterrenhemel te slapen. Daarna ga ik 12 uurtjes in de trein doorbrengen om een week bij mijn familie in Sydney te verblijven. Op 9 mei is het tijd om naar Auckland te vliegen om 4 weken samen met Virginie en Tiffany rond te reizen in een campervan door Nieuw-zeeland. Vervolgens vliegen we samen terug naar Sydney en gaan we samen met Eveline (ook uit deurne, de wereld is klein haha,in onze volgende campervan de oostkust van Australië afstruinen. Daarna is mijn plan nog een beetje onduidelijk, maar eind Juli, begin Augustus kom ik jullie weer vervelen in Nederland!!!

Mijn klokje heeft middernacht al aangetikt, dus het is hoog tijd om te gaan slapen.

Ik heb nog geen idee hoe het zal gaan met de mogelijkheden voor internet, dus voor nu:

Tot snel!! xxxxxx

Alweer richting het einde...

Hoi Allemaal,

Wat is het toch raar... Zo sta ik met knikkende knietjes op het vliegveld om mijn grote avontuur als Au-pair aan te gaan, en nu zijn er nog maar twee maanden te gaan. Zoals de afgelopen keer, heeft het even geduurd voor ik mijn verhaaltje schrijf, dus geef me de tijd om te denken waar ik zal beginnen...

Ik ben weer thuis van mijn 5 weken 'vakantie' in Portsea. Ik heb ontzettend genoten van de mooie plekken die ik daar gezien heb en de leuke feestjes die ik gehad heb, maar ben ook weer heel blij om weer 'thuis' te zijn. Ik had namelijk geen vrije dagen in Portsea (wel delen van de dag vrij), maar ik geniet toch wel eeenorm van mijn vrije weekenden hier in Melbourne. Even helemaal weg van de kindjes en het wonen op je werk.
Wat heb ik een mooie stranden, rotsen en bijzondere plekjes gezien in Portsea. Ik ben regelmatig in de ochtend op pad gegaan met only de lonely myself. Dus als je je af vraag wie al die foto's gemaakt heeft, terwijl ik als een zeemeermin op een rots in de zee zit, nou.. dat was ik! haha. Je moet een beetje creatief zijn als je alleen op reis gaat

Het nadeel van alleen op pad gaan, is wanneer je als klunzig persoon je telefoon kwijt raakt op een groot, onbewoond strand, er niemand is die je kan helpen zoeken. Een hartaanval en drie kennedymarsen verder, zag ik mijn australische telefoontje eindelijk liggen in het zand. Tijdens mijn tocht met de veerboot naar een ander eiland vanuit Portsea, wilde ik een foto maken van het feit dat ik weer alleen op het dek zat haha, kijk ik de foto terug, staat de kapiteitn er ook op. Ikvrolijk lachen en een duimpje omhoog, want hij had me gephotobomd (dacht ik). Totdat ik ik zag dat hij gewoon die kant op moest kijken, om te sturen na ons vertrek.. oeps Gelukkig heb ik ook nog ander gezelschap dan mezelf gehad. Met Marieke ben ik naar de hotsprings geweest. Wat een heerlijke avond was dat. In warme baden kletsen en relaxen, met als hoogtepunt een bad op de top van de berg met een fantastisch uitzicht. We hebben een dolfijnen kajak tour gedaan, met als hoogtepunt GEEN dolfijnen!! (Maar wel heel gezellig haha) Daarnaast heb ik regelmatig mijn gezicht laten zien in de Pub van Sorrento en vooral gewandeld en geknuffeld met kleine Isabella. Voordat ik het Portsea verhaal afsluit, wil ik toch nog even laten weten dat ik helemaal naar de boot gezommen ben, over zeewier en al het andere wat onder me doorzwom. De eerste stap naar een overwinning.. 'Zal het me lukken om mijn angst opzij te zetten en te snorkelen tijdens mijn reis door Australie? Wordt vervolgd..

Na geklop op mijn deur in de ochtend en de directe mededeling dat we naar huis gingen, een drukke dag met inpakken en de bepakte en bezakte reis terug met de kids, waren we dan eindelijk weer in Melbourne. Meteen een lekker druk weekend gehad en mijn vriendinnetjes hier weer gezien. Tijdens ons bezoekje in de dierentuin, kwam ik er toch wel achter dat wij dorpse meisjes lekker veel op elkaar lijken, na tien minuten de vogelspin zoeken achter het glas, kwamen we er pas achter dat dat bordje achter het glas toch echt een betekenis had. 'The animals behind this glas, have been moved'.....

We hebben als echte 'aussie girls' gebarbequed in het park, om vervolgens lekker hollands verkleed naar het carnavals feest te gaan. Wat heb ik genoten van het hossen, springen, lachen en bovenal mijn FRIKANDEL MET SATÉSAUS (gelukkigste persoon op aarde op dat moment).

Het werken als au-pair, lijkt allemaal rozengeur en maneschijn en waarschijnlijk als één grote vakantie, maar helaas is dit niet altijd het geval. Willow (4jaar) is sinds mijn aankomst in Melbourne, meestal niet de makkelijkste. Mijn geduld en doorzettingsvermogen wordt dan ook dagelijks flink op de proef gesteld. Daarnaast is het toch een andere ervaring dan ik verwacht had, met het feit dat Sophie niet werkt en ik vooral bij de kinderen ben wanneer zij een afspraak heeft. Het zelf erop uit gaan en leuke dingen plannen met de kinderen zit er dan ook niet altijd in voor mij. Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, dus ik moet ook zeggen dat ik van geluk mag spreken dat ik regelmatig een uurtje vrij heb tussen mijn werken door, wanneer Sophie thuis is. Soms is het dan ook heerlijk om een weekendje helemaal weg te zijn van mijn werk en waar kan dat beter dan bij mijn eigen familie.

Ik ben weer op pad gegaan en heb de trein gepakt naar Porepunkah waar Jenny (nicht van mama) en rudy hun motorhome hebben staan voor een paar weken. Zodra ik in mijn stoel zat, viel ik in slaap van alle drukte van de afgelopen weken. Een uur later werd ik wakker en ontdekte ik dat we nog steeds op hetzelfde perron waren. 'We have an ill passenger' en even later reden we weer langzaam vanwege een treinstoring. NS I missed you zullen we maar zeggen. 4 à 5 uur later was ik dan eindelijk weer op bestemming en zat ik te genieten in mijn campingstoeltje met een appelcider in de heerlijke buitenlucht. Wat heb ik een top weekend gehad, ik heb na 4 maanden weer op de fiets gezeten (en meteen maar 20 km gefietst). Ik heb aan de voet van de berg in een plas gezwommen, van rotsen gegleden en in watervallen gezeten. Ik heb rotsen geklommen en lekker genoten van de bbq. Jenny had me duidelijk uitgelegd dat het niet slim is om in Australië op blote voeten te lopen vanwege de spinnen en slangen en al het andere kruiperige hier in dit land. 5 minuten later waren we vanuit de rivier onze weg terug aan het klimmen naar de auto (op blote voeten). Ook dat heb ik toch weer overwonnen. Voordat ik naar Australie ging, zei ik namelijk dat ik nooit,maar dan ook nooit op blote voeten ging lopen met al die ongedierte hier. En dat ook nog eens na een huntsman spider avontuur de avond ervoor, waarbij we hem toch echt de deur moesten wijzen uit de motorhome.

Na mijn heerlijke weekendje, kwam mijn heerlijke verjaardag. Wat heb ik genoten van deze aussie birthday. Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve kaartjes en foto's die ik ontvangen heb. Ik ben er heel erg blij mee!! De ochtend daarna heb ik cadeautjes gekregen van mijn hostfamily en heb ik 's avonds een etentje gehad samen met Richard, Sophie en 5 vriendinnen. Ik heb een super lieve speech gekregen van Richard over mijn aandeel in hun familie en heb de beste avond gehad met mijn vriendinnen.

Na mijn 4 maanden werken, wordt het ook tijd om na te denken over het volgende onbekende hoofdstuk in mijn leven. Ik had nooit gedacht, dat ik aan dit avontuur zou beginnen, en laat staan aan het reizen na dit au-pair avontuur. Maar toch gaat het echt gebeuren. De globale reisplannen voor 3 maanden zijn gemaak & nu is het uitwerken de volgende stap! Ik hou jullie op de hoogte en ben heel benieuwd wat dit mooie land mij nog gaat brengen!

Groetjes en veel liefs!

Andere kant van het groene gras

Voor diegene die denkt dat ik alleen maar vakantie vier en geniet! Lees dit artikel haha

http://www.travelhackergirl.com/what-you-dont-see-from-au-pairs-facebook-pictures/

Groetjesss xxx

Aankomend weekend ben ik weer terug in melbourne!!

Crocodile dundee in zijn zwakste moment

Het is weer zover... Crocodile dundee moet weer in actie komen.
Na de kakkerlakken, levensgrote libelle in huis, kleine spinnetjes (die op dat moment heel groot leken) is het nu toch wel menes.

Gedurende de dag zag ik al een keer een schaduw of ik had het idee dat ik iets zag. Eén van de kinderen huilde, dus toen dacht ik er verder niet meer over na. In de avond zag ik toch écht weer iets. 'Oh nee' dacht ik. 'Mijn grootste nachtmerrie wordt werkelijkheid'. De dagen voordat ik het vliegtuig instapte heb ik namelijk (echt waar) slapeloze nachten gehad, waarin ik dacht dat er overal vogelspinnen waren, in mijn bed, onder mijn bed, op mijn hoofd etc.
Nu weet ik niet of ik het gelukkig moet noemen, maar.. na lang speurwerk, en Sophie die bleef vragen of het geen slang was, zag ik een muisje om het hoekje kijken. Daar was de dader van mijn angst. 'Ik ben zooooo blij dat het niet de birdspider was die ik had verwacht' zei ik nog tegen Sophie (ja, ja, let op mijn uitstekende engels) Maar goed, omdat ik zo'n ongelofelijke held ben, heb ik ook door de vermiste muis niet goed kunnen slapen. Gelukkig was mijn spanningslevel gedaald toen ik wakker werd. Tot....... Sophie riep 'Lies, come over here...' Ik wist genoeg.. Er was iets wat ik NIET wilde weten. Stapvoets liep ik richting de badkamer, nadat Willow en Edward mij meenamen, omdat ik iets echt wilde zien. Daar zat mijn grootste nachtmerrie, DE reden waarom ik niet naar Australië wilde gaan.
Nu zul je denken, waarom roep je niet hulp in van de man des huizes bij deze twee ongedierte bestrijdingen. Nou aangezien Edward op het moment de enige grote kleine man van het huis is, is dat misschien niet zo'n goed idee. Sophie ging net ontbijten met de twee oudste kinderen. Om mezelf gerust te stellen, vroeg ik nog aan haar 'Spinnen blijven vaak op dezelfde plek zitten toch?' Waarop een geruststellende 'ja, ze springen echt niet zomaar weg' volgde.
Nu vraag ik me toch nog even af waarom Sophie dan toch nog even moet gaan kijken in de badkamer, om mij achter te laten met baby Isabella en de mededeling dat hij niet meer op de zelfde plek zit.....

Daar zit ik dan. Op de bank, met mijn badjasje en mijn sneakers (blote voeten is natuurlijk niet veilig) met een muis, een (tweeling van) vogelspin, en een baby.

Maar je vrienden zijn er om je gerust te stellen, dus ik moet maar zo denken: het is waarschijnlijk gewoon een hooiwagen met overgewicht.

P.s. Ik wil even laten weten dat ik iedereen heel erg mis en van jullie hou.

P.p.s. Diverse vrienden van Sophie en Richard hebben namelijk tijgerslangen (dodelijk) gevonden op de oprit en in huis.

p.p.p.s. En ik heb het grote geluk dat ik, net als hun, in Portsea verblijf!!

Beter laat dan nooit!! Vakantie in Portsea

Hoi Allemaal,

Officieel mag het vast niet meer, maar ik wens jullie allemaal het allermooiste nieuwe jaar dat jullie je kunnen wensen, met veel geluk en gezondheid & hopelijk nieuwe kansen.
Het heeft een hele tijd geduurd, maar ik ben toch maar weer achter de computer gekropen. Op het moment ben ik niet meer in Melbourne. Ik ben vakantie aan het vieren (werken voor mij) met mijn hostfamily. We zijn in het plaatsje Portsea, ongeveer 1,5 uur van Melbourne vandaan. Het is vollop zomer en ik zit heerlijk dicht bij het strand. Mijn flexibiliteit en aanpassingsvermogen worden flink op de proef gesteld op het moment, aangezien ik 7 dagen in de week beschikbaar ben tijdens deze maand op de vakantiebestemming en de planning verandert elk moment. En voor iemand die alles duidelijk en gepland wil hebben is dat dus even een goed leermoment. Gelukkig vermaak ik me erg goed in mijn eentje, dus wanneer ik een uurtje vrij ben, pak ik mijn tas met mijn grote vriend de camera, en trek ik de natuur in om te wandelen, mijn boek te lezen, foto's te maken en te beseffen dat ik in mijn eentje in dit mooie grote land ben. Daarnaast ben ik dolgelukkig met de quality time die ik doorbreng met kleine Isabella. Wanneer mijn gezin op de boot ga, blijf ik thuis met dat lieve popje. Ik ga wandelen met de kinderwagen, knuffelen op de bank en sinds vandaag maak ik gebruik van de draagzak. Alles wat ik me als kleine meisje kon wensen, heb ik nu. Van pop naar echte baby! Maar, ben niet bang dat ik nu zelf ook al kinderen wil, van die gedachte ben ik allang afgestapt na deze doldwaze 3 kinderen bij elkaar haha. Terwijl ik mij nog eens omdraai is Sophie al uren bezig met drie schreeuwende, rennende kinderen. Het komt er dus op neer dat ik mijn bed nog even wat te belangrijk vind haha.
Nu zullen jullie wel denken 'Wil ze niet op de boot in plaats van thuis blijven?!!?!' Uhm ja, dat zou je denken, maar mijn eerste bootervaring is geeindigd met een lijkwitte lisa die maar wat graag weer op het strand stond. Laat ik zeggen dat ik nog even moet wennen aan het bootleven haha. Verder ben ik in het paradijs terecht gekomen, met mooie stranden inclusief grote rotswanden, mega huizen op de klif inclusief eigen helicopters, boten en wat je je maar kunt bedenken. Het huis waar ik nu in woon, wordt gehuurd en is klein (volgens mijn gezin). In het begin dacht ik, een huis met 5 slaapkamers en een tennisbaan in de tuin kan toch niet klein zijn. Nou in vergelijking tot die andere kastelen, is dit dus klein.

Ik vraag me op het moment af, waarom ik niet eerder begonnen ben met schrijven, want na 2 maanden notities op mijn telefoon, ben ik een beetje de draad kwijt. Dus hoe chaotisch en druk mijn weken zijn geweest en alles wat ik heb meegemaakt, krijg ik niet beschreven, maar laten we beginnen met het feit dat mijn engels ondertussen alweer beter is dan een maand geleden, waarin ik wilde vertellen over mijn ervaring met de zwerver.. terwijl ik niet wist hoe ik zwerver in het engels moest zeggen. Verder dan 'the man without a home' kwam ik dus ook niet

Het engels en Nederlands loopt ondertussen al goed door elkaar heen. Tijdens het skypen met het thuisfront, wilde ik even tegen Sophie en Richard zeggen dat ik aan het skypen was, wat in het Nederlands bleek te zijn. Vier vragende ogen keken me aan wat ik aan het brabbelen was. Nederlands is voor hun dus duidelijk als Japans voor ons.
Ik ben samen met de kids naar een zweedse kerstmarkt geweest, waarbij ik het geluk had om met Willow naar de kinderboerderij te gaan. 'Lisa, can I hold that mouse?' Ja natuurlijk Willow.. tot dat ze bedacht dat de muis toch wel eng was en ik besefte dat ik op dat moment degene was die de muis van haar weg moest houden (HELP?!)

Ik heb de melbourne slide gehad, waarbij de band natuurlijk bij mij weer moet knappen, wanneer ik vol enthousiasme naar beneden wil sliden. Ik heb met heel veel dankbaarheid mijn kerstcadeau, concert Taylor Swift ontvangen, ik ben naar de mini-pinguins gaan kijken op Philip Island en ik ben twee keer verdwaald in het grootste winkelcentrum van Australië. Ik ben alleen gebleven op stap, terwijl mijn gezelschap op tijd naar huis ging (je bent op avontuur of je bent het niet haha),ik heb mijn uithoudingsvermogen getest door met 40 gradeneen hele dag naareen festival te gaan en in de avond meteen door tegaan naar de bar tot5 uur'snachts,ik heb een Australische doop meegemaakt, aangezien Edward gedoopt werd. Wat een heerlijk feestje, met heerlijke champagne, chique jurkjes, speeches en heel veel gezelligheid. Ik heb ondertussen al twee missen in de kerk meegemaakt, want naast de doop, ben ik samen met Tante Nel naar de kerstmis geweest. Want ik heb mijn kerstdagen in het prachtige Bright met mijn prachtige familie gevierd. Vol enthousiame ben ik mijn 3 uur durige treinreis aangegaan, om op het station opgewacht te worden door Rudy met zijn Holland shirt. Ik kon lekker mijzelf zijn en ik heb genoten van het wakker worden in de camper. Want wie wil er nu niet 's ochtends in het zonnetje een lekker ontbijtje nuttigen aan de picknicktafel, terwijl er kangoeroes voorbij huppen. Mijn kerst heb ik doorgebracht met hiken op Mount Buffalo en barbequen in de ochtend.

Nog even een paar bijzijnmomentjes op een rijtje:

- Daar zat ik dan op de bank, met willow die mijn haar erg mooi maakt, met een kroontje en girls hairspray. Tot het moment dat er op de deur geklopt werd en er gevraagd werd door de klusjesman 'Do you have a party?' Uh nee, hoezo? 'You have a beautiful crown'

Oh thankyou!.
- Crocodile Dundee is weer in actie geweest. Na de hardnekkige spin, heb ik met blote handen twee grote, vieze, enge kakkerlakken gevangen (een kommetje erop zetten en wachten tot iemand anders hem weghaalt, is voldoende actie op het moment oke?) Daarnaast werd mijn geduld op de proef gesteld door een MEGA libelle die het raam niet kon vinden.. Dus dat was een flinke exercise om hem elke keer te ontwijken op het moment dat hij kriskras door de kamer vloog.
- Ik had lekker gezwommen met Willow en Richard in het zwembad, waarnaik toch niet zo blij was met de zonnebrand in mijn mond, bah wat was dat zout. Tot Richard me even uit had gelegd dat het een zout zwembad was, dus dat inderdaad wel eens zout zou kunnen zijn.

Ik ben er ondertussen achter gekomen dat geld weldegelijk gelukkig maakt, want wie zou niet blij zijn met genoeg geld om eten, drinken, kleren en alle andere benodigdheden te kopen, met af en toe wat extra's om jezelf of anderen te verwennen en ik geniet natuurlijk van de luxe om me heen op het moment in dit vakantieparadijs.Maar heel veel geld wil niet altijd zeggen dat je gelukkiger bent. Want ook al heb ik geen helicopter, inloopkast, boot, 6 slaapkamers en 4 auto's, Ik denk met veel plezier terug aan mijn vakantie's in de knusse caravan, met de knutselclub in de ochtend en de stuiterballen uit de automaat en op dit moment zou ik graag alles nog een keer over doen omdat ik besef dat je meer van momenten moet genieten, want voor je met je ogen knippert, is het alweer voorbij.

Hoe mooi kan het leven zijn
Het is maar hoe je kijkt, het is maar wat je droomt
Hoe mooi is jouw werkelijkheid, jij bent net zo rijk
Zo rijk als je je voelt

Melbourne adventure

Hoi Hoi,

Weer een verhaaltje van mij vanuit mijn bed op zondagochtend. Gelukkig word ik vergezeld door mijn verzameling zakdoeken.. Mijn hooikoorts laat me namelijk niet in de steek.
Ik moet weer even terugdenken wat ik nog allemaal moet vertellen hoor. Laat ik beginnen bij het feit dat het nog steeds goed gaat. De kindjes en ik beginnen steeds meer aan elkaar te wennen en ik ben smoorverliefd op de lieve kleine isabella. De novembermaand staat voornamelijk in het teken van babysitten in verband met de drukte voor kerst, maar gelukkig heb ik in de afgelopen tijd nog genoeg meegemaakt om over te vertellen. Tussen alle leuke dingen en drukte door heb ik stiekem soms wel wat heimwee hoor, maar dat hoort erbij. Helaas kan ik geen spetterend nieuwjaarsfeest vieren in dit mooie land, want ook dan roept mijn plicht om te babysitten. Daar tegenover staat dan wel dat ik met kerst 3 dagen door ga brengen met mijn eigen familie in Australië. Ik kan niet wachten om ze allemaal te zien en een echte Aussie kerst mee te maken! De dag na kerst snel terug naar Melbourne om te vertrekken met het gezin naar Portsea, waar we een maand gaan genieten aan het strand en op de boot. Ik ben heel benieuwd of ik mijn angst voor vissen, zeewier, krabben, haaien?! ga overwinnen. Misschien toch maar op zoek naar mijn veilige waterschoentjes? haha. Wat een super bijkomstigheid is, is dat Marieke diezelfde maand verblijft in hetzelfde gebied!! Een meisje uit Eindhoven waar ik het erg goed mee kan vinden.

Oke waar was ik gebleven met mijn verhalen.
Samen met Sophie (hostmum) ging ik samen met de drie kinderen naar Chadstone 'het grootste winkelcentrum van Australië met 500 winkels'. Moeder met de baby en ik met de dubbele kinderwagen. Veel winkels heb ik niet gezien, want zie maar eens met die dubbele kinderwagen tussen alle boetiekjes door te manoeuvreren. Moeder paar meter voor me, niet begrijpend waar ik blijf, terwijl ik me een weg door de menigte probeer te banen. Tot ik te horen kreeg dat ik echt te vriendelijk was voor zo'n grote kinderwagen.'je moet jezelf erdoor heen werken, anders sta je hier nog uren te wachten'. Week erna gezellig met Marieke shoppen in Chadstone om vervolgens te verdwalen in onze zoektocht naar de uitgang. Zoals jullie horen ben ik nog niet zo goed in het sparen van mijn geld, uitgeven is me nog te verleidelijk. Met als gevolg dat ik met 3 koffers thuiskom?

Het weer hier in Melbourne is echt élke dag anders. Beetje wennen voor iemand zoals mij, die alles goed wil voorbereiden en de dag ervoor wil weten wat ze de dag erna mee moet nemen Dus overal waar ik kom, tóch maar een jasje mee voor de zekerheid, ondanks dat het om half tien in de ochtend dan al heet is en ze 32 graden voorspellen. Zo gaat het dan ook van 32 graden op donderdag, naar 16 graden op vrijdag.

Ik heb al weer genoeg leuke dingen gedaan in de tussentijd, 's avonds naar the night market, regelmatig naar het centrum om te ontbijten, lunchen en nieuwe mensen te ontmoeten, wine and chocolate tour, concert jason derulo, collorrun en eindelijk een keer op stap.

Laat ik even een samenvatting geven van mijn solo tour naar Jason Derulo. Na wat oproepen op facebook of er iemand was die mij wilde vergezellen, heb ik toch maar besloten om dan maar lekker alleen te gaan. Mijn grenzen worden duidelijk verlegd tijdens mijn avontuur in Australië. Alleen naar een concert,te laat vertrekken wegens nog snel even de fles geven aan Isabella, bussen die vervolgens niet komen, waardoor ik nog ongeduldiger word. Al met al kwam ik een uur later aan en wat blijkt.. zoveel had ik natuurlijk niet gemist. Voordat ik mijn plaatsje op ging zoeken, maar even een lekkere zak chips halen. Vol energie op naar mijn golden seat (want ja, als je alleen gaat en op de allerlaatste dag een ticket boekt, vond ik wel dat ik het verdiende om de beste plaats te hebben) 'mevrouw, waar kan ik mijn stoel vinden?' 'Doorlopen naar beneden, aan de linkerkant'. Daar stond hij, mijn eenzame single seat. Aan de rechterkant een tribune vol met mensen, daarnaast een trap en.... daarnaast mijn single seat, met als geluk nog een stoeltje onder mij waar op het einde van het concert iemand ging zitten.
Oke ''iedereen ziet mij, nu val ik op dat ik alleen zit' maar denk maar zo 'niemand kent mij'.
En of ik op viel, letterlijk en figuurlijk

Ik moest natuurlijk een foto hebben van mij zelf op dat stoeltje, tijdens mijn poging om het fototoestel aan iemand te geven ging ik vol enthousiasme terug zitten op de omhooggeklapte stoel, daar lag ik dan met mijn dikke kont op mijn netduurbetaalde zak chips tussen de stoel in. Als conclusie van het verhaal heb ik GENOTEN van het concert, ik heb gedanst, gezongen en me optimaal vermaakt!!

Twee dagen later meteen gropejenederlanders en een duits meisje op weg naar de colorrun. Nog nooit een minuutje gejogd en na mijn mislukte oefenpoging, waarna ik wandelend met een ijsje eindigde, toch maar de uitdaging aangegaan. Het weer was heerlijk en de sfeer zat er goed in. Omdat het een van de grootste colorruns was, was het onmogelijk me veel te rennen (hè toch) de gezelligheid, leuke omgeving en colorzones waren toch net wat belangrijker. Af en toe wat blauw poeder happen en als afsluiting met zijn alle uiteten na de geslaagde dag!

Als afsluiting van dit verhaaltje moet ik toch iets bekennen.
It's happening......
Ik verander in een huisvrouw en om specifiek te zijn, eentje die op ons mam lijkt.
Is het avond, zitten Sophie en Richard op de bank tv te kijken, wordt er gevraagd of ik er bij kom zitten. 'Nee, nog heel even de laatste was strijken, dan is dat maar gedaan'. Op dat moment had ik toch wel even een déja vu naar alle keren dat ik onder aan de trap heb gestaan om ons mam naar beneden te roepen en dat strijkijzer te laten staan..
Gelukkig is mijn kamer (ofja walk-in-robe) nog net zo rommelig als thuis (sorry mam), dus ik ben mijzelf nog niet helemaal verloren. Het voordeel van deze walk-in-robe is dat niemand ziet als het een rommeltje is. Heerlijke oplossing!

Daarnaast ben ik mijn brabantse roots ook nog niet verloren, want elke nederlander die ik spreek, moet toch altijd even nageven 'jij komt duidelijk uit brabant hè'

Dat kom ik zeker!!

De foto's volgen snel, maar ik heb haast om op tijd te zijn voor de kerstmarkt :)

Tot de volgende keer allemaal!

Liefs

X

Daar ben ik weer | Op naar de maand!!

Hoi lieve mensen in Nederland!

Het heeft even geduurd, maar daar ben ik dan weer. Na enkel weken heb ik eindelijk mijn laptop weer terug en voel ik me weer compleet. Met veel dank aan mijn hostfamily en de hulp uit Nederland om het te kunnen regelen! Bedankt!

Er is ondertussen zoveel gebeurd en ik heb alweer zoveel meegemaakt, aangezien ik al bijna een maand in Melbourne ben, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. De weken gaan voorbij en worden gekenmerkt door ups- en downs en veel nieuwe ervaringen! Ik moet wennen aan 2 nieuwe culturen, namelijk de Australische cultuur en de 'rijkere' cultuur. Dit is soms nog wel lastig en dan ben ik toch maar wat blij met mijn veilige plekje thuis tussen de Nederlanders, maar het is ook erg leuk en ik geniet er dan ook erg van! De moeder gaf me een compliment over mijn'ray-ban' zonnebril, wat ik natuurlijk maar zo gelaten heb, zodat ik er een beetje bij hoor haha. Ik ga natuurlijk niet vertellen dat het een echte neppe ray-ban is

Daarnaast moet ik toch even teruggeven aan pap en mam dat jullie me wat meer tafelmanieren hadden mogen leren haha. Tijden het etentje bij de familie werd er meerdere malen tegen de neefjes verteld dat ze niet met de ellebogen op de tafel mochten zitten en dat ze het bestek op de juiste manier moesten neerleggen.
Daar zat ik dan, heel aandachtig met mijn ellebogen op tafel, te bedenken hoe ik mijn bestek dan moest neerleggen als ik klaar was met eten.

Over eten gesproken herkent niemand mij waarschijnlijk weer, want ik heb al zoveel gegeten wat ik in Nederland noooit zou eten. Daarnaast heb ik mijn biertjes al omgewisselt voor champagne, wijn en rosé

,en daar voeg ik dit weekend een wijn- en chocolade tour aan toe!
De eerste weken draaide het vooral om het regel- en papierwerk, waaronder bijvoorbeeld het openen van een Australische bankrekening, wat nog een bijzonder verhaal op heeft geleverd. De man die me geholpen had vroeg waar ik vandaan kwam: Nederland. 'Maar van welke plek in nederland?' Anderhalf uur van Amsterdam (aangezien niemand iets anders kent dan Amsterdam, er zijn zelfs mensen die denken dat Amsterdam een land is) 'Nee maar waar kom je precies vandaan?' Vlakbij Eindhoven. 'Nee, welk dorp precies'. Asten. En ja hoor hoe toevallig ook, in een land zo groot als Australië, zit ik met een man te praten waarvan de ouders uit het kleine Asten komen!!

Laat ik maar beginnen met het feit dat ik na al die weken nog steeds geen verstand heb van het verkeer aan de linkerkant van de weg.. Ik heb nog steeds geen idee waar de auto's toch ineens vandaan komenmaar geen paniek, ik wacht ongeveer een kwartier voordat ik oversteek of ik ga op zoek naar een stoplicht. Zelfs op de stoep begrijp ik er niks van. Ik loop namelijk tegen iedereen aan. Telkens wanneer ik op de stoep loop en er komen tegenliggers, doe ik hard mijn best om te bedenken welke kant ik op moet gaan om ze te ontwijken, maar blijkbaar is ontwijken niet mijn sterkste kant. Dus de ongemakkelijke links-rechts-links-rechts situatie, maak ik nog elke dag mee

Dus al met al, laat ik het autorijden nog maar even 'links liggen' ha-ha. Gelukkig kom ik overal te voet en is het openbaar vervoer in Melbourne echt TOP geregeld. De treinen en trams brengen me overal waar ik wil komen. Tijdens mijn eerste keer naar de stad stond ik enthousiast (aan de verkeerde kant van de weg) te wachten op de tram, die natuurlijk enthouast voorbij reed. En door mijn enthousisme om de wijk een beetje beter te leren in combinatie met mijn 0,0 richtingsgevoel, maak ik van een ommetje een paar kilometers. Maar daar leer ik van zullen we maar zeggen en het is ook nog eenserg goed voor mijn conditie aangezien ik in een erg heuvelachtige wijk woon.
Dat is dan ook het enige wat goed voor mij is, want ik kan totaal niet wennen aan het eetpatroon hier. De kindjes eten om 5 uur en wij eten vaak rond 8 uur later. Ik ben een echte hollander dus mijn buikje begint om 5 uur helaas ook al te rommelen. Dit alles heeft dan ook als resultaat dat ik lekker aan het sneukelen ben de hele dag... en die appel- en aardbeien scrolls en blueberries met witte chocolade muffins helpen ook niet echt.. Dus misschien moet ik dan toch maar op zoek naar een sport, want het bikini seizoen begint namelijk bijna hè!!
Ben (nog) maar niet jaloers, want het weer in Melbourne is in de afgelopen weken nog niet heel veel beter geweest dan in Nederland. Het is echt vier seizoenen op één dag en ik voel me gewoon erg thuis met mijn parapluutje in de regen en 14 graden. Daarentegen is mijn vertrouwde rode neus alweer aanwezig, aangezien ik na een dag met weinig zon en veel bewolking, helemaal verbrand was..
Over verbranding gesproken: Tijdens het gesprek aan tafel wilde ik in mijn allerbeste engels vertellen dat ik tijdens mijn eerste vakantie in het buitenland, tweedegraads brandwonden, had opgelopen, maar veel verder als tweedehands kwam ik blijkbaar niet.
Second-hand burnwounds is misschien iets nieuws voor op marktplaats?!

In mijn eerste weekend ben ik Melbourne stad gaan verkennen. Ik ben met open armen ontvangendoor iedereen in Australië, aangezien iedereen zovriendelijk, sociaal en spontaan is. Iedereenvind het 'so nice to meet you'en iedereen op straat wil weten'how you are'. Het ene moment zit je eenhalfuur tepraten met een onbekende man in de tram, terwijl je het andere moment aan het buurten bent met de cassiere van de supermarkt omdat ze hoort dat je uit een anderland komt. Ik voel me nooit verdwaald hier (wat in nederland nogalmijn tweede naam is), omdat je altijd weet dat er mensen zijn die je helpen om de weg naar huis te vinden. Maar ondanks deze vriendelijkheid, blijk ik toch nog vriendelijker te zijn. Tijdens het wandelen met de dubbbele kinderwagen door het drukke winkelcentrum, had mijn hostmum geeen idee waar ik toch steeds bleef. Totdat een man tegen me zei dat ik toch echt te vriendelijk was voor zo'n grote kinderwagen. Ik moest mijzelf een weg door de menigte duwen, dan gingen ze vanzelf aan de kant. Tip voor de volgende keer haha.

Tijdens een tour door de stad, heb ik lekker de tourist uitgehangen met mijn camera, heb ik een nederlands meisje en een meisje uit Denemarken leren kennen en heb ik genoten van een echtpaar die hand in hand hun 50 jarig huwelijk aan het vieren waren, via een reis door australië!!! Daarnaast heb ik een tour gedaan naar de Great Ocean Road & het was GREAT!! Wat een bijzonder mooie plekken. Helaas was ik niet zo goed voorbereid op de kou en de wind, waardoor ik met kippenvel en bibberende handjes de twee dagen ben doorgekomen, maar dat veranderd niets aan de mooie beleving. Dus ik moet ons Kel toch maar toegeven dat ik de laatste weken niet zonder wintervingers ben doorgekomen.
Ik heb mijn eerste Koala's, Emu's en Kangoeroes gezien, papegaaien gevoerd en om mijn ervaring nog mooier te maken heb ik er een helicoptervluchtje bijgeboekt om de kust van bovenaf te bekijken!
Ook ben ik naar de paardenraces geweest, wat een typisch australische sport is, aangezien ze er zelfs een nationale vrije dag voor krijgen! Ik zou samen met een Duits meisje gaan die ik bij de races zelf zou ontmoeten. Op het station had ik geen flauw idee welke trein ik moest hebben, tot ik ineens een zwerm hoeden voorbij zag komen... De hoedjes, chique jurkjes en pakken zijn kenmerkend voor de races. Ik hield het maar bij een bescheiden haarband met diamantjes haha. Daar stonden we danin de kou,met onze hakken, in de modder te kijken naar een stel paarden die een keer voorbij kwamen rennen. Ik schrok me elke keer een ongeluk van de over-enthousiaste-gemotiveerde schreeuwende aanmoedigingen wanneer de paarden langs kwamen. Tot dat ik zelf besloot om toch maar voor de complete ervaring te gaan en zelf mee te wedden. Ik was uiteindelijk zelf zo'n over-enthousiaste-gemotiveerde die hoopte zo de winst binnen te slepen. Drie schouderklopjes voor ons, aangezien we die winst wel degelijk binnen hadden gesleept en wel drie keer, zelfs zonder enig verstand van de races. We hebben maar liefst 195 dollar op de kop weten te tikken!!

Ik begin steeds meer mijn plekje te vinden in het gezin en hopelijk wordt dit alleen nog maar beter de komende weken en heb ik weer leuke verhalen om met jullie te delen!

Hou me op de hoogte van alle nieuwtjes uit Nederland en tot snel!

Liefs Lisa

No worries | even geduld aub

Hoi allemaal.

Helaas word dit geen uitgebreid spannend verhaal. Het blijft bij een korte mededeling waaruit blijkt dat nam weer waar maak. Vanwege mijn klunzigheid heeft mijn telefoon een duik genomen in de wc op mijn tweede dag. Een tot mijn grote schrik, toen ik savonds eindelijk dacht te kunnen skypen, bleek er een systeemfout te zijn met mijn laptop. Dat waren even grote tegenslagen, maar geluk bij een ongeluk heb ik een hele lieve hostmam die een nieuwe telefoon voor me heeft gekocht. Ben bezig met mijn laptop en hopelijk kan hij snel gerepareerd worden of heb ik een andere. Ik kan namelijk niet wachten om mijn volgende verhaal te schrijven. Gelukkig heb ik het boekje van mijn lievee vriendinnen om alles op te schrijven zodat ik het daarna aan jullie kan vertellen! Hier alvast even wat kiekjes zodat jullie zien dat ik me tot die tijd wel vermaak. De rest komt later!!

Mijn nieuwe Australische nummer voor whatsapp is +61475102892

Lieefs Lisa

Oh ja en als jullie het willen weten. Ik ben de gelukkige die opnieuw dit jaar mag genieten, want..... Het Hooikoorts seizoen is geopend!! Groot feest...